Οι πιο νόστιμοι κουραμπιέδες και το τέλος μιας εποχής

 

 Μια γλυκιά γεύση από το σχετικά πρόσφατο παρελθόν μπερδεύεται στην γευστική μου μνήμη μαζί με μια σειρά άλλες από το πιο μακρινό παρελθόν, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες.

Οι πιο νόστιμοι κουραμπιέδες που είχα την ευτυχία να γευτώ  για αρκετά χρόνια, νομίζω πως δε θα φύγουν ποτέ από την μνήμη μου κι ας έχει χρόνια η άγια γυναίκα με τα μαγικά χέρια που μας αποχαιρέτησε.

Η συμπεθέρα μας η Μαρία, η πεθερά της αδερφής μου, που έφυγε σχετικά νέα από τη ζωή, κάθε χρόνο μας έφτιαχνε τους κουραμπιέδες, τα πρώτα χρόνια ως κέρασμα και όταν είδε πόσο μας άρεσαν ως πεσκέσι.  Ήταν, εκείνοι οι κουραμπιέδες, το αποκορύφωμα της νοικοκυροσύνης της αγαπητής μας Μαρίας  που με τα  χρόνια είχε γίνει οικογένεια μας.

Γιατί η αλήθεια είναι πως η Μικρασιάτικης καταγωγής συμπεθέρα μας  με χαλαρότητα, ηρεμία αλλά με γνώση, τέχνη και αγάπη έφτιαχνε τα ωραιότερα φαγητά και γλυκά. Από ψητά και βραστά, ως ψαρόσουπες και λαδερά και  κάθε λογής γλύκισμα.

Η συνταγή της με τους κουραμπιέδες ήταν «άπαιχτη» όπως θα λέγαμε και στην καθομιλουμένη αλλά τελικά τώρα που πέρασαν τα χρόνια και είδα τους απογόνους της να αναπαράγουν την ίδια συνταγή, την Μικρασιάτικη, κατάλαβα κάτι άλλο. Η πραγματικά «άπαιχτη» ήταν η ίδια η συμπεθέρα μας , αφού τα μαγικά της χέρια αλλά και η αγάπη με την οποία μαγείρευε ή έφτιαχνε γλυκά για τους αγαπημένους της ήταν αυτά που έκαναν ξεχωριστά τα δημιουργήματα της.

Μια χρονιά κοντά στο Πάσχα η συμπεθέρα μας έφυγε από τη ζωή βυθίζοντας στο πένθος την οικογένεια της και στη θλίψη όσους την είχαν γνωρίσει, είχαν μπει στο ανοιχτό της σπίτι και στην ανοιχτή αγκαλιά της και είχαν γευτεί τα σπουδαία Μικρασιάτικα φαγητά της που έφεραν οι πρόγονοι της γραμμένες στο … DNA τους όταν ήρθαν στην Κρήτη

 

ΥΓ Αν στον ουρανό μαγειρεύουν όσοι δοκιμάζουν φαγητά και γλυκά της αγαπητής μας Μαρίας θα νομίζουν ότι εκεί είναι ο παράδεισος.