Το τετράδιο της Μαρίας

  M εγάλες ετοιμασίες είχαμε σαν σήμερα στο σπίτι μας. Για να ακριβολογούμε οι προετοιμασίες ξεκινούσαν από μέρες για την αυριανή μεγάλη μέρα! Του Αγίου Αντωνίου γιόρταζε ο μπαμπάς και το σπίτι μας άνοιγε για συγγενείς, φίλους και γνωστούς. Έτσι ότι και είχαμε προλάβει να … ξεκουραστούμε από τις γιορτές των Χριστουγέννων και ετοιμαζόμαστε για μια ακόμα γιορτή. Το σπίτι άστραφτε από πάστρα και   από τις προηγούμενες μέρες είχαν πλυθεί, σιδερωθεί   και φρεσκαριστεί τα λευκά τραπεζομάντηλα. Τα καλά σερβίτσια έβγαιναν από το ντουλάπι, μαζί με τα καλά μας μαχαιροπήρουνα και τα καλά ποτήρια και είχαν στοιβαχτεί πλυμένα πάνω στη σερβάντα. Τα χαλιά στρωμένα και οι χειμωνιάτικες κουρτίνες κρεμασμένες περίμεναν τη μέρα της γιορτής. Την παραμονή η μαμά και οι θείες έκαναν τα πιταράκια,   με μυζήθρα ξινή λόγω εποχής και με ωραία χόρτα. Η μέρα του Αγίου Αντωνίου ήταν ίσως η μεγαλύτερη μέρα στο σπίτι μας. Μέρα γιορτής   που ξεκινούσε από τα ξημερώματα και έφτανε ως   τα άλλα ξημερώματα. Τσικ

    Μια γλυκιά γεύση από το σχετικά πρόσφατο παρελθόν μπερδεύεται στην γευστική μου μνήμη μαζί με μια σειρά άλλες από το πιο μακρινό παρελθόν, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες. Οι πιο νόστιμοι κουραμπιέδες που είχα την ευτυχία να γευτώ   για αρκετά χρόνια, νομίζω πως δε θα φύγουν ποτέ από την μνήμη μου κι ας έχει χρόνια η άγια γυναίκα με τα μαγικά χέρια που μας αποχαιρέτησε. Η συμπεθέρα μας η Μαρία, η πεθερά της αδερφής μου, που έφυγε σχετικά νέα από τη ζωή, κάθε χρόνο μας έφτιαχνε τους κουραμπιέδες, τα πρώτα χρόνια ως κέρασμα και όταν είδε πόσο μας άρεσαν ως πεσκέσι.   Ήταν, εκείνοι οι κουραμπιέδες, το αποκορύφωμα της νοικοκυροσύνης της αγαπητής μας Μαρίας   που με τα   χρόνια είχε γίνει οικογένεια μας. Γιατί η αλήθεια είναι πως η Μικρασιάτικης καταγωγής συμπεθέρα μας   με χαλαρότητα, ηρεμία αλλά με γνώση, τέχνη και αγάπη έφτιαχνε τα ωραιότερα φαγητά και γλυκά. Από ψητά και βραστά, ως ψαρόσουπες και λαδερά και   κάθε λογής γλύκισμα. Η συνταγή της με τους κουραμπιέδες ήταν «άπαιχτη» όπ