Μνήμες από τα πανηγύρια της Αγίας Παρασκευής και του Αγίου Παντελεήμονα

 

Τούτες οι μέρες στο χωριό μας στην Πλώρα, ξεκινούσαν τα πανηγύρια. Κι αν τα άλλα χωριά της Μεσαράς είχαν από ένα, το χωριό μας είχε δύο και μάλιστα συνεχόμενα αφού είχαμε την τύχη να έχουμε ξωκκλήσια και της Αγίας Παρασκευής και του Αγίου Παντελεήμονα.

Κι ήταν σημαντικά για μας εκείνα τα Καλοκαιρινά πανηγύρια στο χωριό, στα παιδικά, στα εφηβικά αλλά και στα πρώτα νεανικά χρόνια, καθώς τα χρόνια εκείνα στη Μεσαρά, και φαντάζομαι και σε άλλες περιοχές της Κρητικής υπαίθρου, οι ευκαιρίες για διασκέδαση ήταν περιορισμένες.  Με μουσικές και όργανα τουλάχιστον γιατί από παρέες, κέφι και βροντερά γέλια αντηχούσαν όλες οι γειτονιές.

Όλα όσα όμορφα ζούσαμε εκείνα τα χρόνια της ξενοιασιάς και της αθωότητας, μου θύμισαν χθες το βράδυ οι φωτογραφίες της Κατερίνας Ζερβάκη του Νικηφόρου, της αγαπημένης συγχωριανής, που την θυμάμαι παιδί, από τον εσπερινό της Αγίας Παρασκευής.

Και πηγαίναμε όλοι σε εσπερινούς αλλά και σε πρωινές λειτουργίες κι ας είχαμε μείνει μέχρι τα ξημερώματα χορεύοντας στα γλέντια στην πλατεία του χωριού. Φορώντας τα καλά μας που αγοράζαμε από το παζάρι των Μοιρών με τα όνειρα να μην μας αφήνουν να κοιμηθούμε και την καρδιά να φτερουγίζει, σε κοιτάγματα και φλερτ νεανικά, αθώα και όμορφα.

Άλλωστε τα δύο ξωκκλήσια του χωριού μας παραμένουν αγαπημένα κι ας πέρασαν τα χρόνια.

Ζούσαμε όλες τις στιγμές ως μοναδικές, με τις μικρές μας προσδοκίες να δικαιώνονται, και την προσμονή για την επόμενη μέρα να μας διακατέχει συνεχώς.

Κι είναι χρόνια που δεν πάω πια στα πανηγύρια του χωριού και δεν ξέρω πως γίνονται. Ελπίζω μόνο πως κάποιοι ζουν και τα τωρινά πανηγύρια με την ίδια λαχτάρα που τα ζούσαμε εμείς τότε.