Απόκριες με αρώματα από τον τζουλαμά της θείας Νίκης

 

Καθώς για άλλη μια φορά πλησιάζει η Τσικνοπέμπτη και ακολουθούν οι Απόκριες  ξυπνούν μνήμες, που ταξιδεύουν τη σκέψη σε γεύσεις, σε παρέες και ανθρώπους που δεν είναι πια μαζί μας.

Στο χωριό μου, την  Πλώρα όλες οι μαγείρισσες ήταν και είναι καλές, με καθεμιά να «ειδικεύεται» σε κάποια φαγητά. Και οι Απόκριες είχαν πολλά τέτοια, βραστά, οφτά και ψητά κρέατα, ροδοκοκινισμένες πατάτες στον ξυλόφουρνο, πιταράκια με γλυκιά και ξυνή μυζήθρα σε αραχνοΰφαντα φύλλα, μπουρέκια και λογής λογής ψωμιά και γλυκά.

Θαρρώ όμως πως εκείνη η γεύση που ξεχωρίζει στη Μεσαρά τις Απόκριες είναι ο τζουλαμάς. Αν και προσωπικά προτιμούσα άλλα εδέσματα της Αποκριάς, Απόκριες  χωρίς τζουλαμά δεν γίνονταν. Πρόκειται για ένα έδεσμα μεταξύ γλυκού και φαγητού, αφού περιέχει ρύζι, συκωτάκια, φιστίκια, σταφίδες και θέλει ιδιαίτερη τέχνη για να παρασκευαστεί.

Στην οικογένεια μας τον τζουλαμά τον έφτιαχνε καλύτερα από όλες, η αείμνηστη θεία Νίκη, η οποία ήταν δεινή μαγείρισσα έχοντας θητεύσει στην κουζίνα Υπουργικής κουζίνας της  παλιάς εποχής στην Αθήνα.

Τον έφερνε το απόγευμα που ερχόταν μαζί με την οικογένεια της από το διπλανό χωριό για να κάνουμε μαζί τις Απόκριες. Αλλά όλες οι παλιές νοικοκυρές έκαναν κάτι ξεχωριστό για το Αποκριάτικο τραπέζι. Και οι συνδαιτημόνες όλη η μεγάλη μας οικογένεια, πάνω από 50 άτομα.

Εδώ και χρόνια η θεία Νίκη και οι υπόλοιποι μεγάλοι έφυγαν από τη ζωή κι εμείς οι μικροί γίναμε μεγάλοι και τα Αποκριάτικα και τα υπόλοιπα τραπέζια έχουν σταματήσει  προ πολλού. Δεν μπορώ όμως τέτοιες μέρες να μη θυμηθώ την καλή μου θεία Νίκη και το τζουλαμά της.