Τα "προσκυνήματα" στη Βύθανο που το αγίασμα αναβλύζει από τους βράχους

 

Με τις πιο γλυκές αναμνήσεις των παιδικών τους χρόνων έχουν δέσει τη σημερινή γιορτή της Ζωοδόχου Πηγής πολλοί άνθρωποι από την περιοχή της Μεσαράς.

Ήταν πριν από δεκαετίες όταν την Παρασκευή μετά το Πάσχα, σαν σήμερα δηλαδή, που μέσα στη νύχτα και πολλές φορές και με τα πόδια ανηφορίζαμε προς το Λέντα.

Μετά το χωριό Κρότος, στρίβοντας αριστερά μέσα από ένα δύσβατο μονοπάτι, που όπως μαθαίνω έχει γίνει πλέον ένας καλός χωματόδρομος, φθάναμε στην Παναγία τη Βύθανο. Ο μικρός ναός μέσα στη σπηλιά δεμένος με θρύλους και παραδόσεις ήταν πάντα κάτι μαγικό και μυστηριώδες για μας.

Εκτός από προσκύνημα στο ναό, η επίσκεψη στη Παναγία τη Βύθανο κάθε χρόνο ήταν κι ένα “προσκύνημα” στην απίστευτη Κρητική φύση αφού από το χώρο που βρίσκεται ο ναός μπορείς να αφήσεις το βλέμμα να πλανηθεί στην απεραντοσύνη της θάλασσας και να θαυμάσει όλες τις αποχρώσεις του γαλάζιου με το Λιβυκό πέλαγος να απλώνεται μπροστά σου.

Το νερό που έτρεχε από το ταβάνι του της λειτουργίας και το χρησιμοποιούσαν οι πιστοί ως αγίασμα, όπως μας έλεγαν οι γιαγιάδες έβγαινε μόνο όταν όλοι που βρίσκονταν στο μικρό ναό ήταν ενάρετοι. Μου άρεσε να το πιστεύω αυτό κι έτσι δεν ασχολήθηκα περισσότερο ως σήμερα.