Μεγάλη Τρίτη: Το βαρύ κλίμα, οι πολλές δουλειές και η αγωνιώδης αναμονή για την Κασσιανή

 

Βαριά μέρα η Μεγάλη Τρίτη καθώς μπαίναμε στην τελική ευθεία για τη σταύρωση του Ιησού που ως παιδιά τη βιώναμε με ένα μοναδικό τρόπο. Λίγο το στομάχι που διαμαρτυρόταν έξω από τα συνηθισμένα, λίγο το πένθιμο κλίμα που άρχιζε να .. βαραίνει, ήταν κι εκείνη η Κασσιανή που ποτέ δεν είχαμε την υπομονή να ακούσουμε ολόκληρη την ιστορία, αν και πάντα είχαμε την έννοια να ρωτάμε, μας έβγαζαν από τα ... νερά μας!

Όταν κατά τη διάρκεια των παιχνιδιών της μέρας ζητούσαμε από το μεγαλύτερο μας ξάδερφο να μας πει ποια είναι η Κασσιανή έπαιρνε το περισπούδαστο ύφος του μεγάλου και μας απαντούσε : «η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή, θα το ακούσετε και το βράδυ». Κι έτσι μέναμε με την απορία.

Μετά το πρωινό, ο Θεός να το κάνει, τσάι με παξιμάδι, οι μεγάλοι μας μάζευαν εμάς τα παιδιά, να μας αναθέσουν τις «δουλειές» της μέρας. Η πάστρα στα σπίτια συνεχίζονταν και τα παιδιά κουβαλούσαν κουβαδάκια με νερό, ξεκρέμαγαν κουρτίνες, ή έκαναν πως βοηθούσαν στο πλύσιμο των χαλιών. Η πιο δυσάρεστη δουλειά για όλους ήταν να τους αναθέσουν να προσέχουν τους μικρότερους. Τον κουβά τον παρατούσες στην αυλή, την κουρτίνα μισή κρεμασμένη- μισή ξεκρέμαστη, αλλά τον μικρό αδερφό ή τη μικρή αδερφή που να την αφήσεις;

Λίγο παιχνίδι και μια βόλτα ως τα άλλα σπίτια και τις άλλες γειτονιές απαραίτητη κι έτσι οι δουλειές πάντα έμεναν μισές. Δεν καταλαβαίναμε τι εννοούσαν οι μεγάλοι αναφερόμενοι σε μας: «πιο πολύς είναι ο μπελάς τους από τα καλά τους».

Η γιαγιά πήγαινε από το ένα παιδί της στο άλλο και όλο μας έλεγε: «Προσέχετε μην πέσετε γιατί είναι αμαρτία να ματώσετε τη μεγάλη βδομάδα». Δε τα γλιτώναμε πάντως τα πεσίματα όταν κάναμε αγώνες δρόμου για φθάσουμε ως το μπακάλικο να πάρουμε μια σάμαλη, το μοναδικό γλυκό που επέτρεπαν οι μέρες.

Έτσι η μεγάλη Τρίτη μας έβρισκε ξανά στους δρόμους και τους μεγάλους στις δουλειές. Στα χωράφια γίνονταν τα τελείως απαραίτητα, μόνο για πότισμα πήγαιναν οι μεγάλοι, αμαρτία να σκάβεις ή να φυτεύεις Μεγαλοβδομαδιάτικα.

Λίγο πριν πάμε στην εκκλησία το βράδυ ρωτούσαμε ξανά για την Κασσιανή, μόνο που αν ένας μεγάλος είχε την πρόθεση να μας πει, εμείς πάλι δεν είχαμε την υπομονή να ακούσουμε. Το βράδυ πάντως στην εκκλησία πάλι ξυπνούσαμε όταν ακούγαμε την υπέροχη βροντερή φωνή του παπά- Παντελή να λέει «η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή».