Οι φανουρόπιτες και ο μυθικός Άγιος των παιδικών μας χρόνων που έβρισκε μέχρι και νύφες!

 

Ο Άγιος Φανούριος, αν και δεν είχαμε κανένα στην περιοχή μας, ήταν για μένα ένας μυθικός αλλά και παντοδύναμος Άγιος που συχνά απασχολούσε την παιδική μου ζωή.

Συχνά άκουγα τη γιαγιά, τη μαμά μου και τις θείες σαν ήμουν παιδί να λένε για ότι έχαναν αλλά και για ότι επιθυμούσαν και δεν έβρισκαν “να ταχθούν” στον Άγιο Φανούριο.

Έτσι ως παιδί είχα σχηματίσει την εντύπωση ότι ο Άγιος Φανούριος πραγματικά μπορούσε να ... φανερώσει τα πάντα. Από την υγεία του γείτονας μας του Νίκου που ήταν βαριά άρρωστος, ως τα μολύβια μου που έχανα κάθε μέρα, την υπομονή της μαμάς μου που όλο παραπονιόταν ότι τελείωνε από όσα κάναμε. Επίσης τα κουβαράκια της γιαγιάς που δεν ξέραμε που βάλαμε, τη βροχή που ήταν απαραίτητη για το λιόφυτο, ένα γαμπρό για μια μακρινή μας ξαδέλφη που ήταν στο όριο να μείνει γεροντοκόρη αλλά και μια νύφη για το χωριανό μας που όλο τις ζητούσε κι όλο δεν τους τις έδιναν.

Μάλιστα τέτοιες μέρες το χωριό μοσχοβολούσε από τις φανουρόπιτες που έφτιαχναν οι γυναίκες χτυπώντας τα υλικά σε μονό αριθμό, σε τσίγκινες λεκανίδες με το χέρι. Τότε τα μίξερ ή δεν υπήρχαν ή δεν είχαν έρθει στο χωριό μας.

Και κάθε νοικοκυρά δεν έφτιαχνε μια και δύο αλλά άλλες έφτιαχνε για όσες ...χάρες της είχε κάνει ο Άγιος Φανούριος και άλλες για όσες θα τις έκανε από δω και πέρα. Όπως μας έλεγαν ο λόγος που ο Άγιος “φανέρωνε” πράγματα, προσπαθώντας να συγχωρεθεί η μάνα του που ήταν αμαρτωλή.

Και μετά πήγαιναν τις Φανουρόπιτες στην εκκλησία τις “διάβαζε” ο παπάς και  τις μοίραζαν.

Πάντως ως παιδί είδα πράγματα από αυτά που οι άνθρωποι ζητούσαν από τον Άγιο Φανούριο να γίνονται κι άλλα να μην γίνονται. Έτσι όταν η μαμά μου μια μέρα απελπισμένη με όσα ως ζωηρό παιδί έκανα μου είπε ότι θα παρακαλέσει τον Άγιο Φανούριο να μου “φανερώσει” μυαλό της απάντησα αυθόρμητα να σκέφτεται τι μου λέει γιατί κι μάνα του Αγίου, αμαρτωλή ήταν κι αυτή!