Με ζήλεψε μόνο γιατί ήξερα να πλέκω

Η φίλη μου με κοίταξε με παράπονο. Διέκρινα μια ζήλια στο βλέμμα της όταν με ρώτησε έκπληκτη: Ξέρεις να πλέκεις; Απάντησα πως ξέρω γιατί έμαθα στο χωριό με τις ξαδέρφες και τις φιλενάδες των παιδικών μου χρόνων, ξεκινώντας με φασίδια και χοντρό βελόνι και φυσικά αλυσιδάκι.

Σε χρόνο που δεν μπορώ να προσδιορίσω ξεμπερδέψαμε με τα χαλάκια και πιάσαμε τις βελόνες για να πλέξουμε κασκόλ και σκουφάκια. Κι ύστερα ήρθε το βελονάκι, τα δαντελάκια, τα σεμεδάκια.

Δεν ήταν όμως το μόνο που έμαθα να κάνω εκείνα τα χρόνια. Έμαθα να κεντώ πρώτα τα μικρά σταμπτωτά καδράκια με κομπελέν κι ύστερα μαξιλαράκια, τραπεζομάντηλα, και σεντόνια. Με όποιο υλικό και τεχνική μπορείς να φανταστείς, με αγαπημένη τη σταυροβελονιά, αλλά κι άλλες βελονιές κομποβελονιά, ρίζα, ανεβατό. Σε χασέ, ιταμίν, ψάθα, αραχωβίτικο, πετσέτες και τζεβρέδες.

Ήταν τα χρόνια που αυτά τα κάναμε για τη διασκέδαση μας και για να περνά η ώρα. Έτσι ένα Καλοκαίρι έμαθα μαζί με τα Αγγλικά κοφτό στη μηχανή κι ένα άλλο να τυροκομώ στην Γεωργική Σχολή Μεσαράς. Ένα ακόμα έμαθα να φαίνω κουρελούδες. Ζωηρό παιδί δεν με έκαναν καλά και μου μάθαιναν πράγματα.

Από τα πιο χρήσιμα που έμαθα ήταν όσα μας έμαθε η καθηγήτρια των οικοκυρικών από το Τυμπάκι η Αριάδνη Τσαγκαράκη τα πρώτα χρόνια του Γυμνασίου, την 7η ώρα που σχολούσαν οι συμμαθητές μας.

Στο τόσο αναχρονιστικό μάθημα μάθαμε τα ωραιότερα πράγματα μεταξύ των οποίων πως φτιάχνουμε ένα διαιτολόγιο για μια οικογένεια, πως γίνονται οι κουμπότρυπες στο χέρι, πως περνάμε φερμουάρ αν δεν έχουμε ραπτομηχανή. Μάθαμε επίσης να κονταίνουμε, να φαρδαίνουμε να τροπώνουμε, να καρικώνουμε και να ψιλοράβουμε.

Τα είπα στη φίλη μου που και μικρότερη από μένα είναι και στο Ηράκλειο μεγάλωσε και φανταστείτε το ύφος της όταν είχε μείνει έκπληκτη μόνο με το πλέξιμο. Η ίδια δηλώνει πως τώρα θα μάθει να πλέκει γιατί είναι ψυχοθεραπευτικό. Μήπως να μάθω κι εγώ τώρα την Κρητική βελονιά που δεν την πρόλαβα τότε;

Υστερόγραφο: Για πολλοστή φορά διαπίστωσα πως μεγαλώνοντας στο χωριό είχαμε περισσότερες δυσκολίες αλλά και πολλά πλεονεκτήματα. Σε αυτό το επίπεδο τα παιδιά της πόλης θα έπρεπε να αισθάνονται αδικημένα.