Αν είναι για τα κάλλη αυτά τα χουν κι οι αρκάλοι

Όταν είμαστε μικρά παιδιά ακούγαμε τις γιαγιάδες να λένε στις κοπελιές στα χωριά μας “Τα κάλλη τα χουν κι οι αρκάλοι” ή σε μια άλλη παραλλαγή “Αν είναι για τα κάλλη αυτά τα χουν κι οι αρκάλοι”. Δεν καταλαβαίναμε, μας άρεσε η ομοιοκαταληξία και το επαναλαμβάναμε χωρίς να καταλαβαίνουμε τι θα πει αλλά και χωρίς να δίνουμε ιδιαίτερη σημασία.

Τα χρόνια περνούσαν και ξανάκουσα τη γιαγιά μου να επαναλαμβάνει τη φράση εκεί γύρω στην εφηβεία μου, όταν εγώ και οι ξαδέρφες μου αρχίσαμε να γινόμαστε ... κοπελιές! Ξέρετε εκείνο το περίεργο στάδιο που τα κορίτσια παίρνουν το πρώτο τους ζευγάρι παπούτσια με τακούνια και τα φορούν ακόμα και μέσα στο σπίτι, για να τα χορταίνουν και φυσικά για να καμαρώνουν. Τότε που ο καθρέπτης γίνεται προέκταση του ενός χεριού και οι βούρτσες και τα πιστολάκια του άλλου. Στις πρώτες αδέξιες προσπάθειες που στο τέλος βγάζουν ένα αστείο μακιγιάζ.

Κι ενώ λοιπόν ετοιμαζόμαστε για το πανηγύρι του χωριού, ρωτώντας η μια την άλλη αν είμαστε όμορφες, η γιαγιά είπε τη φράση : “¨Ομορφες είστε εσείς, αλλά μυαλό να χετε, γιατί τα κάλλη τα χουν κι οι αρκάλοι”. Μείναμε αποσβολωμένες ψάχνοντας τί είναι οι αρκάλοι που έχουν κι αυτοί κάλλη σαν εμάς. Με μεγάλη απογοήτευση μάθαμε ότι ήταν οι ασβοί. Και δεν καταλαβαίναμε γιατί έλεγαν πως είχαν κάλλη.

Ρωτήσαμε τη γιαγιά μας και μη φανταστείτε πως πήραμε μια εξαιρετικά διαφφωτιστική απάντηση. Τουλάχιστον για τότε. Γιατί τώρα καταλαβαίνουμε πια αυτό που είπε πως “όμορφους τους ανθρώπους τους κάνει το μυαλό και η ψυχή”. Γιατί τώρα ξέρουμε πως η ομορφιά ανοίγει δρόμους αλλά αν δεν υπάρχουν άλλα προσόντα αυτοί κλείνουν άμεσα.

Επίσης είδαμε πως η ομορφιά με τα χρόνια ξεθωριάζει, αλλά μένει η γλύκα και η αρχοντιά στους ανθρώπους. Άλλωστε τα πρότυπα ομορφιάς διαφέρουν από κοινωνία σε κοινωνία και από χρονική περίοδο σε χρονική περίοδο. Η ομορφιά είναι σημαντικό χαρτί αλλά από μόνο του δε φέρνει την ευτυχία. Τελικά μήπως τα κάλλη τα χουν κι οι αρκάλοι;

Υστερόγραφο: Οι παραπάνω σκέψεις γεννήθηκαν από την ίδια φράση που άκουσα να λέει η Γωγώ μια όμορφη κυρία σε μια παρέα. Και μου ξύπνησαν η αλήθεια τρυφερές αναμνήσεις κι με έκαναν να σκεφτώ πως η γραμμή μεταξύ της αισθητικής και της ματαιοδοξίας είναι πολύ λεπτή.