Το τετράδιο της Μαρίας

  Με τις πιο γλυκές αναμνήσεις των παιδικών τους χρόνων έχουν δέσει τη σημερινή γιορτή της Ζωοδόχου Πηγής πολλοί άνθρωποι από την περιοχή της Μεσαράς. Ήταν πριν από δεκαετίες όταν την Παρασκευή μετά το Πάσχα, σαν σήμερα δηλαδή, που μέσα στη νύχτα και πολλές φορές και με τα πόδια ανηφορίζαμε προς το Λέντα. Μετά το χωριό Κρότος, στρίβοντας αριστερά μέσα από ένα δύσβατο μονοπάτι, που όπως μαθαίνω έχει γίνει πλέον ένας καλός χωματόδρομος, φθάναμε στην Παναγία τη Βύθανο. Ο μικρός ναός μέσα στη σπηλιά δεμένος με θρύλους και παραδόσεις ήταν πάντα κάτι μαγικό και μυστηριώδες για μας. Εκτός από προσκύνημα στο ναό, η επίσκεψη στη Παναγία τη Βύθανο κάθε χρόνο ήταν κι ένα “προσκύνημα” στην απίστευτη Κρητική φύση αφού από το χώρο που βρίσκεται ο ναός μπορείς να αφήσεις το βλέμμα να πλανηθεί στην απεραντοσύνη της θάλασσας και να θαυμάσει όλες τις αποχρώσεις του γαλάζιου με το Λιβυκό πέλαγος να απλώνεται μπροστά σου. Το νερό που έτρεχε από το ταβάνι του της λειτουργίας και το χρησιμοποιούσαν οι

  Η Μεγάλη Πέμπτη είναι ίσως ... η μεγαλύτερη και πιο φορτωμένη μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας. Στα Κρητικά χωριά που οι άνθρωποι βίωναν το Πάσχα με διαφορετικό τρόπο κι έκαναν όλα τα πράγματα μόνοι τους, αλλά και η μακρά ακολουθία των δώδεκα Ευαγγελίων έφθαναν τους ανθρώπους αργά τη νύχτα νε σέρνονται ως τα κρεβάτια τους. Και τα παιδιά δεν εξαιρούνταν φυσικά από τις διαδικασίες και την κούραση. Αν η Μεγάλη Πέμπτη είχε μια μυρωδιά δε θα μπορούσες να τις βρεις. Πως να το κάνεις άλλωστε όταν οι μυρωδιές από τους φούρνους με το ζυμωτό ψωμί μπερδευόταν με το τσικάλι τους ντολμάδες με τα φρέσκα αμπελόφυλα και τους μαζεμένους στο απόι του πρωινού κολοκυθανθούς. Και να ταν μόνο αυτές. Τα αυγά που έβραζαν για να γίνουν μετά λίγο λιγότερρα από κόκκινα, για όσους επέμεναν να χρησιμοποιούν τα κερεμμυδόφυλα ή πανντζάρια για το άλικο κόκκινο χρώμα έδιναν μια ακόμα ιδιαίτερη μυρωδιά καθώς φύλλα από τσουκνίδες, μαντιλίδες και άλλα φυτά τυλίγονταν μαζί με το αυγό σε γυναικείο νάυλον καλτσόν για να δώσουν