Τα πανηγύρια τα Καλοκαίρια στο χωριό δεν τέλειωναν ποτέ

Τέτοιες μέρες τα Καλοκαίρια στο χωριό μου, την Πλώρα, εκείνα τα χρόνια τα παιδικά και μετά της εφηβείας είχαμε αναβρασμό.

Καθαρίζαμε, ασβεστώναμε, και ετοιμαζόμαστε για το πανηγύρι. Είμαστε τυχεροί γιατί είχαμε δύο πανηγύρια και μάλιστα συνεχόμενα, της Αγίας Παρασκευής στις 26 Ιουλίου και της Αγίου Παντελεήμονα στις 27 Ιουλίου.

Αλλά τα πανηγύρια στα γυροχώρια άρχισαν νωρίτερα, της Αγίας Μαρίνας, του Προφήτη Ηλία, της Αγίας Άννας. Και συνεχίζονταν και μετά τα δικά μας του Χριστού και το Πάσχα του Καλοκαιριού το Δεκαπενταύγουστο.

Στόχος μας φυσικά ήταν να πηγαίνουμε σε όλα, και στις εκκλησίες το πρωί και στα γλέντια το βράδυ στις πλατείες των χωριών.

Κι είχαν μια γλύκα εκείνες οι μέρες που συναντιόμαστε με φίλους και γνωστούς, από το χωριό μας και από τα άλλα χωριά, να φλερτάρουμε και το βράδυ στο γλέντι οι νεαροί να ζητούν από τους γονείς μας την άδεια για να χορέψουμε.

Μοιάζουν, και είναι, όλα αυτά βγαλμένα από άλλη εποχή. Με περίσσια προσμονή για όσα θα ζούσαμε ξανά και ξανά – βλέπετε η χαρά δε χορταίνεται- και για όσα έκαναν τις μέρες και τα βράδια μας ξεχωριστά, κάτω από τον έναστρο ουρανό υπό τους ήχους της Κρητική λύρας.

Τα πανηγύρια του χωριού μας ξεχώριζαν για τα καινούρια ρούχα και παπούτσια που παίρναμε από το παζάρι στις Μοίρες και οι καντάδες που περιμέναμε με αγωνία τα ξημερώματα μέσα από τα κλειστά παντζούρια των σπιτιών μας, με την καρδιά να χτυπά δυνατά.

Φέτος τα πανηγύρια δε θα γίνουν λόγω των συνθηκών. Ακόμα όμως κι αν γινόταν δε θα ήταν όπως αυτά των παιδικών μας χρόνων.