Το τετράδιο της Μαρίας

Η πιο έντονη ίσως παιδική ανάμνηση από την Μεγάλη Εβδομάδα είναι αυτή της δημιουργίας του προζυμιού κάτω από το Σταυρό την ώρα που ο παπά Παντελής διάβαζε τα δώδεκα Ευαγγέλια. Επρόκειτο για μια τελετουργία που την είδα να επαναλαμβάνεται πολλές φορές χωρίς ποτέ να μπω στη διαδικασία να την ερμηνεύσω με επιχειρηματολογία που θα στηριζόταν σε λογική και στοιχεία. Το περιμέναμε κάθε χρόνο, κάτι σαν έθιμο. Και ήταν η θεία η Φροσύνη που αναλάμβανε την υλοποίηση της. Το σπίτι της ήταν κοντά στην εκκλησία του Αφέντη Χριστού στην Πλώρα. Έτσι ην κατάλληλη ώρα (πάντα αναρωτιόμουν πως την καταλάβαινε) πήγαινε στο σπίτι. Όταν γύριζε πίσω κρατούσε ένα τσίγκινο λεκανάκι, λίγο αλεύρι και ένα τσισβεδάκι (μπρίκι) με ζεστό νερό. Γονάτιζε στη βάση του ξύλινου Σταυρού, που είχε επάνω τον Εσταυρωμένο Ιησού και πολλά στεφάνια και έριχνε λίγο ζεστό και λίγο κρύο νερό στο λεκανάκι. Έπιανε από τα στεφάνια που κρεμόταν πάνω από το κεφάλι της λίγα πέταλα λουλουδιών τα έριχνε στο νερό και μετά αλεύρι. Με τα ροζ

Βαριά μέρα η Μεγάλη Τρίτη καθώς μπαίναμε στην τελική ευθεία για τη σταύρωση του Ιησού που ως παιδιά τη βιώναμε με ένα μοναδικό τρόπο. Λίγο το στομάχι που διαμαρτυρόταν έξω από τα συνηθισμένα, λίγο το πένθιμο κλίμα που άρχιζε να .. βαραίνει, ήταν κι εκείνη η Κασσιανή που ποτέ δεν είχαμε την υπομονή να ακούσουμε ολόκληρη την ιστορία, αν και πάντα είχαμε την έννοια να ρωτάμε, μας έβγαζαν από τα ... νερά μας! Όταν κατά τη διάρκεια των παιχνιδιών της μέρας ζητούσαμε από το μεγαλύτερο μας ξάδερφο να μας πει ποια είναι η Κασσιανή έπαιρνε το περισπούδαστο ύφος του μεγάλου και μας απαντούσε : «η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή, θα το ακούσετε και το βράδυ». Κι έτσι μέναμε με την απορία. Μετά το πρωινό, ο Θεός να το κάνει, τσάι με παξιμάδι, οι μεγάλοι μας μάζευαν εμάς τα παιδιά, να μας αναθέσουν τις «δουλειές» της μέρας. Η πάστρα στα σπίτια συνεχίζονταν και τα παιδιά κουβαλούσαν κουβαδάκια με νερό, ξεκρέμαγαν κουρτίνες, ή έκαναν πως βοηθούσαν στο πλύσιμο των χαλιών. Η πιο δυσάρεστη δουλειά